Pagina's

vrijdag 29 augustus 2014

Guerrilla


32 weken op de teller. Wat vliegt de tijd. Dankzij alle lieve mensen om mij heen die me langzaam vriendelijk doch dwingend duidelijk maakten dat ik m'n leven moest aanpassen, deed ik een paar stappen terug. Omlaag ging de lat en ik kwam langzaam tot rust. En nu to the next level! Verlof.

Terwijl ik overal blogs en berichten lees over mensen die van vakantie afkicken en weer terug moeten naar real life, begint mijn zomervakantie eindelijk. En hij gaat naadloos over in mijn verlof. Een aangenomen adviesje van een van die lieve mensen:) Op vakantie gaan durf ik niet meer aan. De vorige keer braken de vliezen met 33 weken. Maar verder staat niks me meer in de weg om bij te komen, uit te rusten, voor te bereiden en m'n nestje verder uit te bouwen! Stel je voor, zometeen ga ik er op het laatste eindje nog van genieten, van zwanger zijn! It's a mad world.

De strijdbijl is in ieder geval begraven. Ik heb een pact gesloten met mezelf. De guerrillaoorlog is over. Want dat vond ik zwanger zijn toch een behoorlijke tijd. Met het concentratievermogen van een dronken oorwurm, de motoriek van een gestoorde pinguïn en de lichamelijke conditie van een hoogbejaarde schildpad probeerde ik (te) lang mijn 'normale' leven voort te zetten. Even zwanger zijn on the side. 

Wat een struisvogel ben ik ook. Deed ik het toch weer, voor de tweede keer. Missie 'niks aan het handje' waar er wel degelijk iets aan de hand is. Namelijk de mooist mogelijke dochter bouwen. Mijn meisje, ons meisje. Wat heb ik zin om haar te ontmoeten! Hoe zal ze zijn? Over uiterlijk 6 weken zullen we haar in onze armen kunnen houden. 

vrijdag 1 augustus 2014

Slippers

De mannen kwamen terug van de crèche en fietsten de voortuin in. Ik hoorde ze komen dus liep ik naar de voordeur om deze vast open te maken. M'n schorrieMorri zag me en zei "Mama wat zie je mooi uit!". Ik smolt en wilde 'm vastpakken en knuffelen. Meteen erachteraan kwam "mama ik ben slipper kwijt". Het deed me niks. Want hij vond me mooi, de lieverd. 

M'n mannetje was één nieuwe knalgele Havaiana slipper kwijtgeraakt op de crèche. Kan gebeuren. M'n kindje had geen gebroken ledematen of koorts. Er was slechts een exemplaar schoeisel kwijt. Het was slechts een ding, materiaal, vervangbaar. Niks aan de hand. 

Dat Mor de halve zomer op te kleine slippers had rond gelopen. Dat m'n lief in de winkel het laatste paar in een grotere maat had gescoord. Dat bleek dat het nieuwe paar slippers een halve centimeter in zoolhoogte verschilde. Dat ik na een uitputtende zaterdag werken in een afgeladen vol warenhuis de ongelijke slippers terugbracht. Dat ik vervolgens heel internet dagenlang moest afstruinen om nog een paartje in zijn maat te vinden. Dat hij de nieuwe slippers pas twee dagen had. Grrrrr. Maar hoeveel maakte het uit... Hij vond me mooi. En "papa is lief".

Moeder zijn, ik vind het 't mooiste cadeautje in m'n leven. 

NEW BORN: Gorilla mother Kumili arms her newborn at the zoo in Leipzig, central Germany, Thursday, March 20, 2014. The baby gorilla was born during the night between 10 and 11 March 2014 and its sex is still unknown. It’s the second  gorilla baby born  within four month in this monkey group. (AP Photo/Jens Meyer)  

PS. een dag later vond de crèche-juf de slipper terug.