CYB

the silent blog voelt toch niet goed. Ik ga weer een peper in m'n reet stoppen. Ik was gaan vinden dat als ik alleen nog maar blessings blog, het niet meer veel voorstelt. Maar ik kom erop terug door wat San gister zei: dat het heel fijn is omdat het in ieder geval vastgelegde mooie herinneringen zijn. En dat klopt den drommel! Dit is in ieder geval een plek waar ik door de blessings veel vergeten informatie terug kan vinden.

Zoals nu niet geblogd dat Morrison sinds 3 april in een groot bed slaapt! Omdat hij al twee maanden lang elke ochtend met ledikant en al door de hele kamer boinkt. De hele buurt wakker en dan stond hij bij binnenkomst aan de andere kant van de kamer in z'n bedje te grijnzen. En dan had ik er nog niet eens aan gedacht dat hij de naar binnen slaande deur van zijn kamer makkelijk had kunnen blokkeren...
Verleden tijd dus. Groot bed nu.
Een groot bed dat wij op de meest buurman&buurman-eske manier op z'n plek hebben gekregen. Namelijk een plek die geometrisch wiskundig eigenlijk onmogelijk is. Ik had het tevoren nog onderzocht, de afmetingen van de kamer, van het bed, zelfs de online montagehandleiding geraadpleegd voor de aanschaf. Verkeerd bekeken dus. Ik wilde zo graag het bed in de breedte van de kamer, interieurwise. Het koste een blauwe enkel, twee gaten in de muur, een bedframe dat schuin halverwege de muren geklemd in de kamer hing en wat huwelijksstress. Ik snap nog steeds niet hoe of wat, maar hij staat! En hij kan er nooit meer uit. Bij de koop inbegrepen als we ooit zouden verhuizen. Alleen jammer van die ene lat bij de vloer, die we verkeerd om erin geschroefd hebben, waardoor je forever de schroeven blijft zien...grrrrr...
En dat bed haalde de papa die middag op in Ikea. Normaal ga ik. Met plezier. Maar nu ging hij. Met frisse tegenzin. Want ik zou het zelf nooit de auto in getild krijgen. En dat is een blogvermelding waardig: Ry naar de Ikea. Voor het gemak had ik een boodschappenlijstje samengesteld met de stelling en vaknummers inclusief. Geen ge-eikel door de showroom maar direct down to business. Door de ikeaconsternatie, kwam hij thuis zonder matras. Kink in de kabel want uiteraard hadden we bedacht dat Morrison diezelfde avond in zijn nieuwe bed zou slapen. We gingen aan de slag met het bed. Voor het avondeten zou het staan. Daarna zou Ry 'nog even op en neer' voor de matras. En het had zo mooi kunnen zijn, die planning, omdat in mijn hersenpan is ingebrand dat je binnen een uurtje alles van ikea gemonteerd hebt staan. In werkelijkheid duren die uurtjes minimaal 120 minuten voor enkel het bedframe. Voor lattenbodems en bedlades lag nog een berg schroeven te wachten.
Om 22:00 uur lag ons moppie in z'n nieuwe bed, zo moe dat hij meteen in slaap viel. En keken wij vertederd naar onze grote jongen die ineens weer zo klein was in een groot bed. Met de wetenschap dat we honderden euros lichter waren en naast een vernieuwde bedgelegenheid, Ry een nieuwe hobby... ook een woonkamer met nieuw vloerkleed en opastoel rijker...

En toen was het trouwens gister poepgezellig bij Sandra in haar mooie huisje! Tnx nog:)

Fijne week allemaal!