CYB

Ho ho ho Kerstmis! Een paar jaar geleden kreeg ik al buikpijn bij de gedachte. De moeilijke moeder zorgde voor kopzorgen van de bovenste plank. Stress voor gevorderden. Nu is alles anders.

Ik genoot van Kerst! Triple A categorie! Ik was zelfs 'op tijd' met de kerstkaarten. M'n lief bedacht het diner en deed de boodschappen. 

Op kerstavond gingen we met Morrison naar Nino's verjaardagsfeestje. Z'n eerste vriend, van de crèche! Nino werd 3. Die twee blonde jochies die elkaar met hun 2 en 3 jaar helemaal gevonden hebben. Katzwijm.

Recept 1ste kerstdag: thuis, met opa Ed, pakjes onder de boom, première van Morrison Part 2 fotoboek. Ryan's veldsla met gorgonzola , peer en walnoten met daarna gebraden kip en roast potato's en dessert vanille-ijs met framboosjes❤️. Vergezeld van heerlijke rode wijntjes. Tweede kerst naar Limburg, bij opa Wim met de hele famila, ouderwets gourmetten, kindjes ravottend door de kamer, lachen, vertellen, fijn om iedereen om je heen te hebben. 

Derde kerstdag Morrison naar crèche en met m'n liefje een dagje Hoorn, Morrison missen maar tegelijk heerlijk met z'n tweeën. Het leven is vurrukkuluk. 

Kijk voor meer blessings bij Anki van Zilverblauw. Zij begon met tellen.llen.

jongensschoenen

Morrison heeft sinds hij loopt alleen sneakers, slippers en regenlaarzen gehad als schoenen. Tijd voor een 'echte' schoen. Op naar een echte schoenenschoenenkinderschoenenwinkel met de portemonnaie op zak. Bereid om 80 euro te spenderen aan een goed opgemeten voetje en perfect passende verantwoorde kinderschoenen. Maar got, wat een kouwe kermis. Voor 80 euro moet het toch ergens een beetje (al is het maar een heel klein beetje) een knappe schoen zijn... Niet gelukt.

In de winkel tref ik een assortiment aan bestaande uit alleen maar dit soort schoenen:

WaaaaroM?!! is mijn vraag. Ik vind dit te lelijk om verder over te praten. Okay vooruit dan. Die zolen, WTF, die stiksels, applicaties en waarom allemaal halfhoog? Want anders bevriezen de kinderenkels? Omdat het lekker stoer is? Lekker speels? Come on! En 60 euro of duurder, allemaal. Het zal wel een kwestie van smaak zijn. In de gerenommeerde schoenenzaak kon ik het zo 1 2 3 niet overzien dus ik vroeg de schoenenspecialist of ze ook een ander soort jongensschoenen had. "Met een iets minder sportief uiterlijk. Meer een gewone schoen.. Wat simpeler. Een gewone veterschoen.." probeerde ik nog. Maar ze keek me aan alsof ik van Mars kwam. Die bestaan niet wilde ze zeggen maar ze slikte het nog net in en zei dat ik misschien beter via internet kon zoeken. Want nee, in de winkel hadden ze zo iets niet. Alsof ik vroeg om een paar stilettohakken maatje 24 voor mijn zoon.

Dit was niet de eerste poging om verantwoorde schoenen te kopen in een real life winkel. Zwaar geen succes dus ik ging inderdaad op internet zoeken. Ik vond een paar mooie Kickers (die ik vroeger ook had, yeah) nieuw op marktplaats.

Voor het aangename bedrag van 20 euro mocht ik ze overnemen. Vijf dagen gewacht op de post en toen kwamen ze. Blij na het uitpakken, ze waren echt helemaal nieuw en mooi! Morrison meteen de schoentjes aangedaan en wat denk je. Ik kreeg z'n voet er überhaupt niet in. Veel te klein. Zucht.

Nu laad ik me op. In het nieuwe jaar, als het uitverkoop is, proberen we het maar weer. Gelukkig wonen we in een grote stad. Nog vele kinderschoenenzaken om pogingen te wagen. Tot die tijd loopt Morrison lekker op z'n adidasjes of regenlaarzen.

CYB the spoiled edition

en ik ben morgen pas jarig! dankjewel lieve ladies en m'n twee mannen! dit weekend was heerlijk! 

Kijk voor meer blessings bij Anki van Zilverblauw! Zij begon met tellen.

CYB

Dat dus. Het zit erop. Dexter is legendarisch. Historisch. Fenomenaal. Ik kan er nog niet over praten, eigenlijk. Ik heb het niet vaak. Meer. Ik moet ineens denken aan mijn early teens crush op Rick Astley. Hij heeft me in m'n nekvel. Dagen later en ik denk er nog steeds een paar keer per dag aan. WTF. Ik scheld me rot a la Deb, ik zie mezelf googlen op Joey Quinn. Ik heb Six Feet Under in het vizier vanwege Michael C. Hall aka Held. Ik ga eens verder nadenken hoe verder met mijn leven, na 8 series Dexter.

Dan heb ik nog een HELD. Die krijg ik ook al dagen niet uit mijn hoofd. Om precies te zijn 2 jaar, 7 maanden en 30 dagen. Morrison P. Hoe krijg je het voor elkaar. Elke dag leuker vanaf dag 1, het houdt niet op. Inmiddels maak je me soms zo ontzettend aan het lachen dat ik in m'n broek plas. Je grapjes, bedoeld en onbedoeld. Je brutaliteit. Je beschaafdheid. Je fantasie. Mijn lieverdje.

Goeie week iedereen!

Kijk voor meer blessings bij Anki van Zilverblauw! Zij begon met tellen van de mooie dingen van het leven.

digivember

De komende (vrije)tijd staat in het digitale teken. Dus: aan m'n macje, ouwe jongen. Je hebt me zo weinig gezien de afgelopen maanden. Ik maak het ruimschoots goed ik beloof. Het zit namelijk zo, ik heb een volle digi-agenda. De feestdagen komen eraan. Dat betekent twee dingen (plus de dingen die ik nu vergeet). Ten eerstens er moet geshopt. Cadeautjes. Veel cadeautjes. Online is het beste. I ♥ shoppen, slenteren door de stad, lunch in een leuk tentje en wijntje tegen vieren. Maar in de fastlane en met de diversiteit van de benodigde cadeautjes, struin ik op internet. Ik blijf graag in mijn illusie dat dat sneller en goedkoper is. Mijn digitale dwalingen naar alle (on)nodig leuks en het betere speurwerk naar de beste prijs, moeten effectiever zijn dan de hele stad doorcrossen naar god mag weten wat. Zoals bijvoorbeeld bij Buiten De Lijntjes, waar ik net terecht kwam omdat ik bij Zilverblauw zat weg te dromen. Zoveel moois, alle blogs, die ik heb gemist, ik kan nog uren voort met catch uppen.

Daarnaast ben ik vorig jaar begonnen met iets wat traditie moet worden: een jaarboek van Morrison. Met kerst gaf ik de opa's en onszelf Morrison part 1, fotoboek van zijn eerste jaar, gemaakt op Blurb. Prachtig. Opa's blij. Fijn voor later om aan Morrison te kunnen geven. Ooh ja en zelf bij weg te mijmeren ook natuurlijk. Part 2 moet in de maak, die moet met Kerst weer gegeven. En f*ck ja, het is alweer november. Ben net begonnen met de foto's van maart 2012, uit te zoeken tot aan maart 2013. En nu alweer afgeleid. De 'aahs en oohs wat was ie toen klein' gevolgd door even iets opzoeken op internet en toen links in m'n ooghoek mijn lijst met favoriete blogjes en even eentje klikken.
Nog een dikke vette maand voor alles,.. maar dat wordt nachtwerk. Ons kent ik.

bij Buiten De Lijntjes geinig! sukkel broche

op Planet Fur blog, die mooie agenda. ik had de papieren versie afgeschaft. En als ooit toch, dan een moleskine of andere kale. Maar deze, notabene van ...flow. I'm a sucker voor mooie plaatjes. 

op snoephartjes googlen vind ik Nadine Kieft. In de categorie snoephartjes to the max! waaaw.

ik wor gek. teveel leuke spullen in deze shop. deze poster, hij heet Roomservice. geWELdig!
bij Stoer in Style gevonden van One Must Dash.

CYB

zomaar een heerlijke herfstdag in oktober.

  

Kijk voor meer blessings bij Anki van Zilverblauw! Zij begon met tellen van de mooie dingen in het leven.

CYB

La working mama, alweer een maandje aan de slag bij mijn nieuwe baan. Leuk, spannend en intensief. Stiekem is bij een nieuwe baan beginnen toch iedere keer vermoeiend. Al ben ik bloedje ervaren in het nieuwe werken: van de ene naar de andere baas of project. Flexibel as hell. Gemakkelijk zal het wel nooit worden. De goocheltruc reikt afgelopen maand nog niet veel verder dan de kleine grootste zaakjes van het leven. Mijn mannen, m'n huis en een beetje familie kan ik nog net bijbenen.

Wat tussen de bedrijven door verrassend hoog valt te houden, is m'n shoppeil, aangezien ik nu midden in de stad werk. Twee topscores van de week: een gietijzeren poffertjespan en een koffiereisbeker!
Die eerste speciaal voor mijn kleine man, die heel erg van 'poppertjes' houdt (en die grote volgens mij stiekem net zo). Hieronder m'n eerste zelfgebakken exemplaren met boekweitmeel (....:-S). Don't ask.
En speciaal alleen voor mezelf een koffiebeker. Ik kan haarfijn uitleggen waarom ik deze reisbeker van twintig ballen nodig heb. Ondanks dat ik thuis overheerlijke koffie drink voor ik de deur uit ga en het kantoor arm drink aan koffie. Ik zal dan ook niet nalaten om het toch even uit te leggen. Want ik ga tegenwoordig met de fiets naar werk, omdat het kan. Weer of geen weer (dat laatste liever niet maar ja, daar doe je weinig aan). Dus vier ochtenden in de week sta ik met m'n fietsje te wachten tot de pont komt. Ondertussen word ik verleid door het broodtentje dat koffie verkoopt. Ik stond daar nu twee keer in de rij, maar kreeg het lastminute toch benauwd: pont komt, geen zin om die te missen en blijkbaar te weinig vertrouwen in de snel-koffie-inschenk-en-afreken capaciteiten van de dame achter de balie. Dus kijk ik op de pont jaloers naar alle mensen die met een warm bakkie staan te genieten. Daarnaast heb ik thuis de allerlekkerste koffie van de wereld dus wat zou ik €2,20 afrekenen voor een bakkie pleur..? Dus er vanuit gaande dat thuis mijn kopje koffie €0,13 kost, heb ik in zo'n krappe twintig potentiële koffiekoopmomenten mijn Contigo aquablue reisbeker terug verdiend. Nu u. Cheers.

Fijne week allemaal!
Kijk voor meer blessings bij Anki van Zilverblauw! Zij begon met tellen.

CYB

Mensen mensen where to begin. It's been a while. Een maand om precies te zijn. Maar niet minder geblesst in die maand. Gauw een update van de fijne zaken in m'n leven.

Te beginnen met mijn oogst. Onze eigen tomaten! En er komen nog steeds rijpe bij. Ze zijn heerlijk maar eerlijk is eerlijk, de tasty toms van de AH zijn lekkerder. Onze eigen kweek komt op een prachtige tweede plaats qua smaak.

Dan m'n mannen uiteraard weer voor de zoveelste keer. Ik raak maar niet op ze uitgekeken. 

De twee kleinste exemplaren hebben het over straat schooien ontdekt. Ik vind het soms zenuwslopend om die twee te bekijken want Morrison is te klein (vind ik) om een kat te kunnen begrijpen. In zijn enthousiasme rent hij er soms achter aan om te spelen. Of hij sleept de voerbak met verse brokjes door de kamer 'hier Jongen, eten!'. Maar meestal gaat het goed en steeds vaker tranentrekkend lief. Zoals die middag op de foto. Of gistervanavond, toen poes plots een lucht nachtzoen kreeg toen het bedtijd was.

Van de laatste foto krijg ik überhaupt al een maand geen genoeg. 

Kijk voor meer count your blessings bij Anki van Zilverblauw! Zij begon met tellen.

CYB

Heb ik hier een blessing van jewelste! Een beestachtig leuke nieuwe baan! Ik blijf mezelf knijpen om te kijken of het wel echt is. Dinsdag al aan de slag. Amen.



Kijk voor meer blessings bij Anki van Zilverblauw! Zij begon met tellen.

CYB

Sundaymorning happiness. Buiten is het grijs en nat. Binnen is het gezellig. Zappen met een kopje koffie en ik ontdek hier een hele zondagochtend rustgevende tuinprogramma's op BBC 2, heerlijk! (Ik bespeur hier toch een neiging naar een groeiende tuinobsessie. Je kan het slechter treffen denk ik dan maar). 

Bij de koffie kwam een stukje buurtaart homemade door onze buurjongen! 

Vandaag hoeft er niks. Het plan is rommelen, spelen, opruimen en lekker koken. 

Fijne zondag allemaal!

Kijk voor meer blessings bij Anki van Zilverblauw!! Zij begon met tellen

selfmade sweet monday

In de remake. Zandkoekjes. Deze keer een oldfashioned recept gevonden en ze waren heerlijk! F*ck ei en vanillesuiker. Dat hoort er helemaal niet in. Gewoon meel, boter en bastardsuiker: dat zijn ze, net als vroeger. 

Uiteraard heeft de baas geholpen met 'kleien' en opeten. Zijn zelfgemaakt aandeel was al op ten tijde van deze foto.  

nachtgedachte

CYB

augustus 2013

augustus 2012

Mocht je boodschappen doen in de AH en er komt een wervelwind voorbij: aangenaam, orkaan Morrison is de naam. Ik had het zelf niet in de gaten, maar het is werkelijk een jaar geleden dat ik deze stormram z'n eigen karretje gaf voor de boodschappen. Ik heb toen plechtig gezworen dat dat de laatste keer was. Mijn got! Wild enthousiast crosste hij alle kanten op. Luisteren kwam (...komt) nog niet in zijn vocabulaire voor. Het grootste drama van alles waren mijn correcties op zijn rijgedrag. Het resulteerde in een op de knieën stortende, decibel trainende peuter. 

Dat heb ik dus echt een jaar volgehouden, geen eigen kar voor monstermagnet. Nu blijkt mijn grijze massa zulke informatie na een jaar achter in de kast te proppen. Lang leve het fotoarchief. Ik maak hieruit op: exact een jaar na dato ga ik voor de bijl: meneer wil niet in de winkelwagen, ik zwicht en denk 'we proberen het met een mandje'. We lopen het poortje door en ineens herinner ik me de vorige keer. Maar jawel hoor! Progressie!! Het luistert ietsjes. Zeker de eerste vijf minuten, opperste concentratie. Er rent een gillende peuter voorbij. 'Bwood halen hè mama bwood halen'. Ik krijg vlinders in m'n buik.  


Kijk voor meer blessings bij Anki van Zilverblauw, zij begon met tellen!

victor charlie charlie to GARDEN foxtrot

Lijfelijk zijn we al twee weken terug. In m'n hoofd ben ik nu bijna terug op aarde. Tot zover vakantieplaneet. Het duurt altijd even bij mij want ik bezit een uitstekend vermogen om mijn kop in het zand te steken en net te doen alsof het echte leven niet bestaat. Dat is een uiterst nuttig vermogen als je toch in between jobs bent. Dan valt er (in plaats van zorgen maken) nog wat te genieten.

Ik geniet bijvoorbeeld van de tuin. Ik kneuter me gek. Alle tegels liggen erin, alle rommel is opgeruimd. Nog eenmaal heb ik grof gespendeerd in het tuincentrum. Dit was de laatste keer want vanaf nu ben ik (spreekt voor zich..) zelfvoorzienend. Deze plantjes blijven namelijk allemaal in leven voor de verandering. Vaste planten die tegen een beetje vorst kunnen.

De moestuin in mijn hoofd maakt me ook een potje blij. Mijn hele leven ben ik opgegroeid met de moestuin van papa. Het was zo gewoon dat ik er niks aan vond. Waarom al dat gedoe trouwens als je in de supermarkt een zak aardappelen kan kopen. Maar blijkbaar heb ik er toch wat liefde voor mee gekregen. Nu hoop ik ook nog een fractie groene vingers ergens achter in mijn hersenpan te hebben liggen.
Van papa kreeg ik tomatenplantjes mee uit zijn moestuin. Ik spreek ze elke dag bemoedigend toe in de hoop dat we dadelijk echte biologische tomaatjes eten. De eerste schatjes van nog geen 0,5 cm hangen er al te baby-en!

Ondertussen google ik verder op boeken als Het Nieuwe Stadstuinieren en Meiden in de Moestuin... en met een kopje koffie op de tuinbank bekijk ik mijn landgoed en tuinarchitectuur ik die hele moestuin erin. Als het in real life is gebeurd, dan zien jullie het vast hier terug.

CYB

 alledrie de kleinkinders bij opa op een mooie zomerdag. een heerlijk gezicht, dat zooitje bij elkaar.

Kijk voor meer blessings bij Anki van Zilverblauw! Zij begon met tellen

kouwe kalkoen

En toen was ik in Limburg. In de schemer op het terras. Ik word lek geprikt door de muggen maar ik wil niet naar binnen. Ik lig moe in bed maar wil nog niet slapen.

Vanavond reden mijn mannen terug naar Amsterdam en dat is gek want ik blijf hier. Ik zwaai ze uit en overdrijven is een vak dus: alsof m'n hart aan de uitlaat vastkleeft en eruit gerukt wordt als de auto de hoek om verdwijnt. 

Mijn mannen. Ik was exact vier weken 24/7 samen met ze, dag in dag uit. Vakantie en vrij. Cold turkey ga ik nu Remy. Tot vrijdag.

;)

la vita bella continues

I ♥ HOLIDAY

En toen was het vakantie. Waarheen was de vraag. Nachtje Duitsland, lunch in Zwitserland en god mag weten hoeveel daagjes Italië is het antwoord. Draai die pinot grigio kraan maar open, pommodori's aufgepasst, zonnefactor 50+ in tha (nieuwe) bag en hoera voor de campingwifi! Zonnige ciao ciao-tjes xx

THE DAY AFTER THE DAY AFTER

Kapot ben ik. Gaar en moe. En druk, met mezelf voornamelijk. Gister bij de kapper, de parfumeriezaak, de bloemetjesjurkjeswinkel en de schoenenwinkel. 'S avonds bij de online tassenwinkel en de chinees (want ik was per slot van rekening te druk om te koken). En daarna ook nog wijntjes bij een vriendinnetje. 

Geen werk meer. Ik heb ineens tijd over. En een onbedwingbare koopkoorts. Die ene mooie tas waar ik al maanden naar kijk, die schoenen die ik eigenlijk pas mocht kopen als ik zoveel kilo was afgevallen, die tegoedbon van die jurkjeswinkel die bijna verliep. Bovendien de belangrijke vraag ( volgens de theorien van drs. P, die ik graag citeer) is niet 'do you need it' maar 'do you deserve it'! En YES I do. Want ik heb hard gewerkt de afgelopen twee en een half jaar. En toen hield mijn baan woensdag op. 

Ik kon wel janken toen ik zes weken geleden hoorde dat ik niet kon blijven. Want het afgelopen half jaar was ik een bofkont. Ik werkte voor KRO De Wandeling. Precies mijn ding. Als ik mocht kiezen bij welk KRO programma ik mocht werken, zou het De Wandeling zijn geweest: een 'klein' programma, met mooie verhalen, opgenomen op locatie. En wat bleek, ook nog met supercollega's. Het was hard werken maar dan heb je ook wat. Met plezier naar je werk en trots op wat er allemaal gemaakt wordt. Zoveel mooie verhalen waar ik voor heb mogen produceren. Het verhaal van vader Jaap en zoon Hein, die niet weten wat er is gebeurd met hun vermiste zoon/broer. Hij kwam nooit terug van zijn reis in India. De duikaflevering met Sue Austin in Egypte die binnen een week geregeld moest zijn. En als ik er een moest kiezen, dan is mijn lievelings de aflevering met Ako Taher die op mocht treden in Het Concertgebouw. Zenuwachtig alsof ik nog nooit zoiets regelde, was ik op de dag van de opnames. Had ik overal aan gedacht, was de planning haalbaar, kon het restaurant met de beloofde snelheid het diner verzorgen, zou al het publiek wel komen? Ik krijg nog steeds een brok in mijn keel van die aflevering. 

En nu is het klaar. Het spreekt voor zich. Een leuke klus gedag zeggen is niet leuk. Afscheid nemen van fijne collega's is niet leuk. Een hypotheek, een gezin en geen werk hebben en niet weten wat de toekomst brengt, is niet leuk. Maar ach, in mijn hoofd schijnt het zonnetje nog wel. De Wandeling- ervaring neemt niemand me meer af. De proseccolunch was zalig. De neonroze pioenrozen staan te shinen in m'n huis. De previously huilende maar nu weer lachende appelboom staat in de tuin. En met m'n disco Hello Kitty lampje bouw ik mijn eigen feestje. Met als special bonustrack alle lieve woorden van jullie. 

Het komt goed met mij. Nu even niks is ook een rijk gevoel. Wat zal ik doen. Vakantie, lezen, nadenken, koken, foto's maken, spelen, alle tijd voor m'n mannen.

Lieve Pascalle, Floor, Sander, Maurice, Bianca, Esther, Sabine en Debby! Bedankt hè! Ik vond het prachtig. Ik ga jullie missen.

    

xx

Kit (alias Kippie;)