Op Bevrijdingsdag genoten we op het strand. Dan volgt hier verder het verhaal van de moeder die op het strand aankwam en niet begreep dat er ouders waren die hun kinderen met amper 20 graden in zwemkleding in het water lieten spelen.
Op een mooie dag begin mei, besloten mama en papa naar het strand te gaan met hun zoontje. Het jongetje was dol op zandbakken, laat staan de oneindige zandbak 'strand'. Ze kwamen aan en het zonnetje scheen. Het windje was echter nog voorjaar's fris. Ze zochten een mooi plekje, legden een kleedje neer en gingen zitten met al het benodigde gereedschap. De emmer, schep en kiepauto konden niet ontbreken. Daar zaten ze op het strand, de jassen tot boven dicht geritst maar heerlijk met de zon in het gezicht.
Het was niet druk op het strand. Een handje vol wandelaars, zonaanbidders en spelende kinderen. Spelende kinderen in zwemkleding. Hoe was het mogelijk dat ouders dat goed vonden met dit weer. Het was nog geen zomer! Daar was het toch echt nog te koud voor.
Het zoontje speelde. Kastelen bouwen met de emmer en schat graven kwam daarna. De ontdekking dat hij zelf in de kuil kon zitten die hij net had gegraven, zorgde voor nog meer pret.
Zijn fantasie werd steeds wilder en zijn liefde voor het strand groeide met de seconde. Z'n speelveld werd steeds groter. Met al zijn lef bij elkaar geschraapt, toog hij naar het water. Graven in water leek hem een meesterlijke uitdaging. Mama vond het goed, maar deed hem wel even de broek uit. Die zou anders alleen maar nat worden en ze had geen reserve exemplaar bij zich.
In water spelen vond het jongetje nog leuker dan gedacht. Steeds enthousiaster en fanatieker schepte hij modder. Steeds meer speelgoed werd versleept van het kleedje naar het water. De handjes gingen steeds dieper in het water. Mama riep het jongetje bij zich en trok hem zijn jas uit. Want die werd alleen maar nat en ze had geen reserve exemplaar bij zich.
Het jongetje werd wilder en gekker. Het water was fantastisch! Rennen van het zand in het water en weer terug. Hij kon er geen genoeg van krijgen. Hoe meer gespetter en vallen hoe beter. Zijn t-shirtje werd nat. Mama riep hem bij zich en trok zijn nat geworden t-shirt uit. In een nat shirtje spelen was immers kouder dan in een blote buik. En zo rende het jongetje terug in enkel zijn luier naar het water.
De zon bleef heerlijk schijnen, papa en mama zaten nog steeds met jas aan naar hun jongetje te staren. Wat vonden ze het mooi om hun mannetje zo te zien genieten van de zon, de zee en het strand. Op z'n hurken hing het jongetje met de billetjes in het water en bestudeerde de schelpen. Volgezogen met water bungelde de luier topzwaar tussen z'n beentjes. Mama riep hem bij zich en deed 'm z'n luier uit.
En zo rende het jongetje van 3 weer terug naar het water om verder te spelen, te springen, te rennen, te badderen en te lachen. In z'n blote kont in mei op bevrijdingsdag.
Op het kleedje verderop zat een gezinnetje met twee meisjes. Ze wilden ook graag in het water spelen. Maar de mama vertelde luidkeels dat het nog geen zomer en echt te koud was. Ik keek lachend om en gniffelde van binnen een beetje. Trots op mezelf dat ik het had laten gaan. (Stiekem een beetje geholpen door een spontaan opgeborrelde herinnering. Vroeger was twintig graden de magische grens: dan ging het buitenzwembad open.) Go with the flow. Het was een onbetaalbare middag.
