aan één ding heeft het me sowieso ontbroken in de opvoeding. Uiterlijke verzorging. Van nagelriemen en wat je daarmee doet heb ik pas een paar jaar geleden gehoord, van mijn redder in nood: Zeeuws meisje. Mijn moeder gebruikte geen make-up. Ik heb haar nooit anders dan met dezelfde paardestaart gezien.
Ze vond crèmes onzin. Hoe meer je op je huid smeerde, hoe ouder die volgens haar werd.
Het is nooit helemaal goed gekomen met me. Ongetwijfeld ook omdat ik een heleboel andere dingen in het leven interessanter vond. Mascara kan ik handle-en, een potloodje (of stiftje eigenlijk tegenwoordig) lukt me ook nog als ik de tijd neem. Oogschaduw smeer ik er heel soms een beetje op. Ik heb de klok horen luiden maar waar de klepel hangt... Ik doe nog steeds mijn best, al had ik verwacht dat ik me omstreeks deze leeftijd wel raad zou weten met foundation.. De boekjes van de Douglas blader ik aandachtig door. De strakke makeup gezichtjes bestuur ik minitieus en als ik het tijdschrift dicht sla, ben ik ervan overtuigd dat de volgende keer als ik weer een beetje opgemaakt ergens wil verschijnen, ik nu wel weet wat ik moet doen.
Een ding is me inmiddels wel duidelijk geworden. Smeren moet je. Want huid wordt oud. M'n hoofd leek wel een steengroeve met opgedroogde schmink tijdens de carnaval. Mijn got. Wat een maanlandschap. ik kan je verzekeren. Dat was een paar jaar geleden niet.
Mijn schoonmoeder zei het al: elke avond goed reinigen en smeren. Goed smeren. Ik heb naar haar geluisterd. Ik heb m'n best gedaan. Ik ben namelijk een moeilijke ook nog eens, ik word kriegel van alles wat vettig voelt en sterk ruikt. Tig tubes over de houdbaarheidsdatum verdwenen 99% gevuld de vuilnisbak in. Maar m'n Lancometjes smeer ik nu trouw twee keer per dag.
Dan hebben we nog m'n handen... ouchhh. Zeker met dit weer, schuurpapier. De microdoekjes haken zich vast aan m'n handen. En zelfs openspringende scheurtjes moesten m'n handjes doorstaan. Een jaar geleden kocht ik m'n eerste dure handcreme (clinique) die ik wel verdroeg. En van de week gooide ik die eerste helemaal leeggeknepen tube weg!
Bij de Hema kocht ik nieuwe maar neeej verschrikkelijk. Één keer smeren en meteen de handen onder de kraan, wat een vette dichtsmeertroep. Dus maar weer op naar de douglas voor een nieuwe. Een half uur later stond ik platzak weer buiten. En heb ik handcreme en lippenbalsem die ik nauwelijks in het openbaar uit mn handtas durf te halen. Maar ooooow mensen, wat een zaligheid. Ik heb de ultra niet plakkende meteen niks aan het handje handen maar toch voedende en ja zelfs rejuvenating handcreme. Ik lijk wel gek. Volgens mij herstel ik allenig de door de cosmetica industrie geleden consumptieschade wegens mijn moeder. Maar dames, over een maand of wat heb ik de meest poezelige meisjeshanden van heb ik jou daar! ...
