CYB

Op woensdag trok ik er op uit met Morrison. Voor het eerst zonder buggy op pad. In navolging van het succes van de mannen een week geleden, deed ik het dunnetjes over: met de bus, metro en tram! Yess, party voor Morrison, beproeving voor mij:) Het moment is daar dat ik Morrison vertrouwen moet geven. En tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik dat moeilijk vind. Als de dood ben ik buiten dat ie de weg opvliegt of in de winkel de hoek omgaat en dat ik 'm kwijt raak. Want zo was hij, rennen als een gek en nooit op of om kijken waar wij waren. Maar hij is veranderd. Ryan vertelde het al, ik ging nu ook mijn best doen en boy oh boy. Het was een geweldige dag. 

Met de bus naar Majo's paleis: bij Wiesje spelen en het fantastische interieur bewonderen (misschien moet ik terug voor goeie fotos want ooh die lampen boven de eettafel, die tvkast en dat behang, ik glij er nog van van de bank). 

Daarna met de metro naar de stad en de roltrappen (een attractie op zich volgens Morrison) van de metro komen uit bij de tram... Dat maakte dat ik zijn gepassioneerde vreugdekreten niet kon weerstaan dus stapten we in de tram en dat bracht mij op het idee om na 1 halte uit te stappen en naar de Bijenkorf = roltrappenwalhalla te gaan en na de vierde roltrap keken we recht op de kinderschoenen uit. En dat bracht mij op het volgende idee. Van de deugd een nood gemaakt en schoenen gaan passen, voeten op laten meten en eindelijk geslaagd! En nog steeds in shock van zijn maat: 26... Met het schaamrood op de kaken  thuis z'n oude collectie (1 paar zelfs maat 23,5) weggehaald. Moe en voldaan weer met z'n tweetjes in de tram, de bus en weer thuis. Een fantastische dag. 

Zaterdag maakte ik een lasagna die ik op de foto moest zetten. In het kader van 'weet wat je eet', kook ik zonder pakjes. Echter bij de lasagna bleef het pakje agressief overeind. Mijn lasagna maak ik met pakjes van Honig. Er zit nog wel een eigen twist aan (alleen maar melk voor de saus en thaise groentemix ipv italiaanse) maar goed: puur pakjesvoer tot de voorgesneden groente aan toe. Deze keer ging ik voor het eerst de uitdaging aan: lasagna volgens Jamie (Oliver). Hij was vurrukkulluk!! Bye bye m'n last standing pakjes dish.

In navolging van het schminkcursus succes, pakte drs. P. meteen door en ze regelde een make-up cursus voor ons. Vandaag was het zover. Vandaag heb ik geleerd hoe ik me op moet maken.
Geen verkeerde les voor iemand die er de ballen verstand van heeft. Van huis uit heb ik minder dan niks meegekregen hierover. Zonde van het geld, dat was het motto. De mascara is mijn enige basisitem en verder in de vaste collectie sinds kort weer het zwarte kohlpotlood. In de wisselende collectie (lees 1 keer per 7,83 jaar komt er iets bij) zitten een drietal oogschaduws. 1 workshop later en ik ben in het bezit van primer (? groene smurrie die zorgt dat je rode vlekken hatseflats weg zijn), foundation, blusher en eyebrowcorrector. Ik voel me lichtelijk genaaid door mezelf met deze veel te dure tas vol rommel thuis. Maar goed, zo gaat dat en het spul is hypoallergeen, dierproefvrij en de kleuren zijn me aangemeten door een visagiste. Op naar een leven met ietsje meer make-up.

Fijne nieuwe week allemaal!

Lees meer blessings bij Anki van Zilverblauw! Zij begon met tellen van de mooie dingen in het leven.