Daar gaat ie dan. Mijn eerste telefoon. Bijgenaamd 'de fisherprice'. Ik nam 'm in tweeduizendeen, na toch een behoorlijke poos vol te hebben gehouden dat ik zo'n ding nooit zou willen. Overal bereikbaar zijn vond ik zwaar overschat. Al die asociale lui die te pas en te onpas liepen te bellen overal en nergens. Hele ruzies die je kon volgen in de tram, hele weekenden die minutieus werden doorgenomen in de trein. Tijdens mijn stage leek het me stiekem toch wel handig en vlak voordat ik begon had ik deze Sagem in the pocket.
Mijn eerste avonturen in televisieland beleefde ik ermee. Mijn eerste smsje naar mijn lief stuurde ik met deze m*therf*cker. Ik weet nu nog dat ik door de aardkloot zakte van spanning toen ik op de verzendknop drukte. Niet wetende dat ik elf jaar later samen met hem een huis zou hebben gekocht, in the place to be van de stad:) en op dit moment met hem op de bank zou zitten terwijl ons zoontje boven lekker ligt te slapen. Byebye sweet sagem.
PS. ik weet het, ik verdien geen milieuvriendelijkheidsprijs door 'm in de prullenbak te smijten. Ook had ik een goed doel kunnen steunen door mijn telefoon daar in te leveren. Maar het is mijn geestelijke gesteldheid versus de wereld. Als ik 'm nu niet weg weg doe, bedenk ik me straks weer en sta ik over vier jaar weer met my so called friend in mijn hand, te overwegen of ik 'm nu weg zal doen of niet.
