CYB

Vrijdag op de valreep vrij genomen. Heerlijke dag aan m'n blog geprutst en thuis gerommeld. Le grande Tigre nam tijdschrift Zin voor me mee. Nog nooit van gehoord maar exclusief: Connie Palmen. Connie is hèt. Ik las het artikel en ik moest de tranen wegslikken. Zo wijs, mooi en waar. Over prachtige 'ja's' in het leven die (mede) mogelijk gemaakt worden door voorafgaande 'nee's'. Ik wilde hier gaan samenvatten en quoten maar ik doe het niet. Dat doet af aan de woorden van Connie Palmen. Godverdomde lief dat hij dat zag en mee nam voor mij. Tweede ronde wegslikkers.

Het weekend was mooi. Met le petit tigre naar limburg. Toevallig treffen met den nonkel, opa en Morrison samen zien, logeren bij drs. P. en de schminkworkshop die ik van haar voor m'n verjaardag kreeg. Het leven is mooi.

Kijk voor meer blessings bij Anki van Zilverblauw. Zij begon met tellen.

connie

ze heeft me weer. Ik lees weer. Jawel. Met een tempo van een zatte slak. Maar toch. Om een of andere reden heb ik 18 + 9 maanden geen boekletter gelezen. Onderwijl vulde mijn kast zich op een laag pitje met cadeau-krijg-boeken en moet-ik-hebben boeken.

Op vakantie had ik haar meegenomen, mijn cadeauboek Logboek van een onbarmhartig jaar. Wellicht een vreemde eerste keus. Gezellig om mee te beginnen ook, na meer dan twee jaar leesstilte en op vakantie: een boek over het verscheurende verdriet van iemand die rouwt om de dood van haar liefde. Maar ik ken Connie. Ik ben nog niet eens op de helft van het boek maar ow ow ow wat een zaligheid. Wat is het weer mooi. Al lees ik maar drie alineaatjes per week. Ik geniet van haar prachtige woorden. Hopelijk is ze bezig aan een nieuw boek. Tegen de tijd dat ik deze uit heb kan ik dan meteen door in haar nieuwe.