connie

ze heeft me weer. Ik lees weer. Jawel. Met een tempo van een zatte slak. Maar toch. Om een of andere reden heb ik 18 + 9 maanden geen boekletter gelezen. Onderwijl vulde mijn kast zich op een laag pitje met cadeau-krijg-boeken en moet-ik-hebben boeken.

Op vakantie had ik haar meegenomen, mijn cadeauboek Logboek van een onbarmhartig jaar. Wellicht een vreemde eerste keus. Gezellig om mee te beginnen ook, na meer dan twee jaar leesstilte en op vakantie: een boek over het verscheurende verdriet van iemand die rouwt om de dood van haar liefde. Maar ik ken Connie. Ik ben nog niet eens op de helft van het boek maar ow ow ow wat een zaligheid. Wat is het weer mooi. Al lees ik maar drie alineaatjes per week. Ik geniet van haar prachtige woorden. Hopelijk is ze bezig aan een nieuw boek. Tegen de tijd dat ik deze uit heb kan ik dan meteen door in haar nieuwe.

count your blessings

Deze week was het druk met werken. Een goeie modus vinden blijft moeilijk. Daarom extra fijn om stil te staan bij de dingen waar ik blij van werd. Zoals lekker eten met Loesje. Geen foto van.., shame on me.
Met Morrison een dagje op pad naar nichtjes. Halve middag met zusje genietend zitten staren naar onze drie kleintjes druk in de weer.
In contrast met de drukte op werk (of misschien wel net daarom), vond ik thuis eindelijk de rust om te lezen. Jemig, lezen, hoe lang heb ik dat wel niet gedaan? Volgens mij geen boek meer uitgelezen sinds ik zwanger was... Hahaha. Dit boek is van een van mn favorietjes. Het mooie is, z'n volgende boek ligt ook alweer in de winkel.
Verder at m'n Morrizonnetje z'n eerste ijsje ooit. Uitpuilende ogen van vaders en moeders. Het minicornettootje werd vakkundig in de hand genomen, aan de lippen gezet, en is daar niet meer vandaan gekomen. Op. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was en z'n 365ste ijsje in z'n leven.
Een fijne koninginnedag en een goeie week voor allemaal.
Meer? Kijk bij Anki van Zilverblauw! Zij begon met tellen