witte woensdag part II

nee mensen, geen stap meer buiten gezet vertiersgewijs sinds vorige week. Vandaag maar weer een poging. Inmiddels gewapend met een marktplaats skibroekje. Sneeuwlaarsjes zijn nog niet gelukt, maar wollen sokken in regenlaarzen did the job.
Mag ik u voorstellen aan Mister Nordic. Inmiddels gevorderd sleezitter: check de handjes vastgeklampt. Hij heeft geleerd van al die keren dat z'n vader of moeder te hard de bocht namen. Max drie keer gevallen ook. Want dan val je met je blote handen in de sneeuw en dat is "KOUD hè"! Want die handschoenen. Iemand tips? Vast plakken..

witte woensdag

voor Majo:)

en of het nog winter is. Ik had stille hoop dat de winter vergeten was dat het winter was en dat we er met een sisser vanaf zouden komen dit jaar. Graadje of negen boven nul, af en toe een regenbuitje, wat grijze dagen en zo vaak maar mogelijk toch een zonnetje.
Maar nee. Mispoes. De zon schijnt dan wel nu, maar over een oh zo prachtig wit sneeuwdek. Het doet pijn aan m'n ogen. En die kou, 's morgens als je uit bed stapt. Nu ik weet dat het een uur duurt voordat het huis 's morgens weer een beetje op temperatuur is, kom ik er helemaal niet meer uit. Binnen dat uur moet ik trouwens de deur uit. De deur uit in m'n Hunters, een hopeloze poging om nog enigszins charming eruit te zien in rubberlaarzen. Het kan niet anders, ik moet goeie geen-uitglij laarzen aan want anders ligt m'n knieschijf in de sneeuw. Tot nu toe hebben m'n hunters hun dienst bewezen dus ik vertrouw op ze. Schuivend door vijftien centimeter sneeuw zoek ik de auto om vervolgens in dat ding achter 1007 km file aan te schuiven. Des te blijer ben ik als ik 's avonds weer veilig thuis ben, naast de kachel zit en er voor me wordt gekookt en ik alleen nog maar lekker hoef te knuffelen met m'n kleine man die ik de hele dag heb gemist.
Kleine man wil ik de sneeuw dan toch niet onthouden. Dat ik er een stronthekel aan heb, betekent niet dat ik dat overdraag. Dus in vol ornaat gingen we vanmorgen met z'n tweetjes lekker naar buiten. In onze regenlaarzen, Morrison dikke sokken, dikke truie, lange onderbroek onder z'n spijker. Bring it on baby. Ik deed m'n best, sleetje rijden, slenteren door onaangetaste sneeuw. Ik genoot van Morrisons lach en ik vergat de tijd... We bleven te lang, we liepen te ver. M'n boefje riep KOUD, mijn voeten deden zeer, de speen hielp niet meer en de slee was niet meer leuk. Met een huilende Morrison op de arm liep ik naar huis. Een lege slee achter me aan trekkend die telkens tegen m'n hielen knalde.
Thuis zette ik de kachel op vijfentwintig, Pingu dvd aan en lekker met thee en koekjes samen onder een dekentje op de bank. Dag winter, flikker maar op.

count your blessings

Deze week was het druk met werken. Een goeie modus vinden blijft moeilijk. Daarom extra fijn om stil te staan bij de dingen waar ik blij van werd. Zoals lekker eten met Loesje. Geen foto van.., shame on me.
Met Morrison een dagje op pad naar nichtjes. Halve middag met zusje genietend zitten staren naar onze drie kleintjes druk in de weer.
In contrast met de drukte op werk (of misschien wel net daarom), vond ik thuis eindelijk de rust om te lezen. Jemig, lezen, hoe lang heb ik dat wel niet gedaan? Volgens mij geen boek meer uitgelezen sinds ik zwanger was... Hahaha. Dit boek is van een van mn favorietjes. Het mooie is, z'n volgende boek ligt ook alweer in de winkel.
Verder at m'n Morrizonnetje z'n eerste ijsje ooit. Uitpuilende ogen van vaders en moeders. Het minicornettootje werd vakkundig in de hand genomen, aan de lippen gezet, en is daar niet meer vandaan gekomen. Op. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was en z'n 365ste ijsje in z'n leven.
Een fijne koninginnedag en een goeie week voor allemaal.
Meer? Kijk bij Anki van Zilverblauw! Zij begon met tellen