Pagina's

Posts tonen met het label effe deruit. Alle posts tonen
Posts tonen met het label effe deruit. Alle posts tonen

woensdag 23 januari 2013

witte woensdag part II

nee mensen, geen stap meer buiten gezet vertiersgewijs sinds vorige week. Vandaag maar weer een poging. Inmiddels gewapend met een marktplaats skibroekje. Sneeuwlaarsjes zijn nog niet gelukt, maar wollen sokken in regenlaarzen did the job.
Mag ik u voorstellen aan Mister Nordic. Inmiddels gevorderd sleezitter: check de handjes vastgeklampt. Hij heeft geleerd van al die keren dat z'n vader of moeder te hard de bocht namen. Max drie keer gevallen ook. Want dan val je met je blote handen in de sneeuw en dat is "KOUD hè"! Want die handschoenen. Iemand tips? Vast plakken..







woensdag 16 januari 2013

witte woensdag

voor Majo:)


en of het nog winter is. Ik had stille hoop dat de winter vergeten was dat het winter was en dat we er met een sisser vanaf zouden komen dit jaar. Graadje of negen boven nul, af en toe een regenbuitje, wat grijze dagen en zo vaak maar mogelijk toch een zonnetje.
Maar nee. Mispoes. De zon schijnt dan wel nu, maar over een oh zo prachtig wit sneeuwdek. Het doet pijn aan m'n ogen. En die kou, 's morgens als je uit bed stapt. Nu ik weet dat het een uur duurt voordat het huis 's morgens weer een beetje op temperatuur is, kom ik er helemaal niet meer uit. Binnen dat uur moet ik trouwens de deur uit. De deur uit in m'n Hunters, een hopeloze poging om nog enigszins charming eruit te zien in rubberlaarzen. Het kan niet anders, ik moet goeie geen-uitglij laarzen aan want anders ligt m'n knieschijf in de sneeuw. Tot nu toe hebben m'n hunters hun dienst bewezen dus ik vertrouw op ze. Schuivend door vijftien centimeter sneeuw zoek ik de auto om vervolgens in dat ding achter 1007 km file aan te schuiven. Des te blijer ben ik als ik 's avonds weer veilig thuis ben, naast de kachel zit en er voor me wordt gekookt en ik alleen nog maar lekker hoef te knuffelen met m'n kleine man die ik de hele dag heb gemist.
Kleine man wil ik de sneeuw dan toch niet onthouden. Dat ik er een stronthekel aan heb, betekent niet dat ik dat overdraag. Dus in vol ornaat gingen we vanmorgen met z'n tweetjes lekker naar buiten. In onze regenlaarzen, Morrison dikke sokken, dikke truie, lange onderbroek onder z'n spijker. Bring it on baby. Ik deed m'n best, sleetje rijden, slenteren door onaangetaste sneeuw. Ik genoot van Morrisons lach en ik vergat de tijd... We bleven te lang, we liepen te ver. M'n boefje riep KOUD, mijn voeten deden zeer, de speen hielp niet meer en de slee was niet meer leuk. Met een huilende Morrison op de arm liep ik naar huis. Een lege slee achter me aan trekkend die telkens tegen m'n hielen knalde.
Thuis zette ik de kachel op vijfentwintig, Pingu dvd aan en lekker met thee en koekjes samen onder een dekentje op de bank. Dag winter, flikker maar op.












zondag 23 september 2012

count your blessings

ik ben er weer! Vers een dagje thuis van vakantie. En wat heb ik een heerlijke twee weken gehad. Onbetaalbaar. Het was een macromegablessing.
Ik heb zo genoten van ons samenzijn. Twee weken mijn mannen om me heen. Een goddelijk appartementje op een heerlijk Grieks eiland, lekker eten, rond touren, zwemmen in een azuurblauwe zee en ook nog knetter verwend met een geweldige ketting en verrassingsflesje op ons laatste avondje Zakynthos.
Aan het einde van de vakantie verheug ik me doorgaans stiekem weer een beetje op thuis. De poesjes, je eigen bedje. Deze keer niet. Ik had zo bijgetekend voor onbepaalde tijd. xxxxx

Fijne week voor iedereen!





Lees meer blessings! Je vindt ze bij Anki van Zilverblauw. Zij begon met tellen van de mooie kleine en grote dingen van het leven.