confession part II

Mijn bloody eettafeltje. Daar is ie weer. Jullie krijgen de groeten van alles wat erop ligt. Inmiddels is (het meeste) weer opgeruimd. Ik kon het niet aanzien, die foto, onder het tikken van dit bericht. Wat een bijkomstigheid. Yeah! (Pretty Cool Katrien! Alleen daarom al voor moi: le bloggg;)

Op mijn eerdere tafelfoto's kreeg ik lieve, grappige en strenge tips. Ik werd in de maling genomen en ik kreeg het goede voorbeeld van een peuter en wat al niet meer. Dank daarvoor! Echter, u ziet het, ik ben onverbeterlijk. 

Ondertussen ga ik zometeen weer verder met het kwijlen boven interieursites, blogs en tijdschriften, waarin ik een overdosis aan opgeruimde mooi gestylde woonkamers ga opsnuiven. 

confession of a guilty mind

cyb

Deze week werd ik blij van mijn lief die werk maakte van zijn grote frustratie: onze eettafel. Immer bezaaid met ... wat niet... Van kleingeld, sieraden, batterijen, afstandsbedieningen, sleutels, aanstekers, cd's, post tot het vuile servies van het avondeten. Hij ruimde de tafel helemaal leeg en dat gaan we zo nu houden. Beloofd tijger!! Pinky swear!! Kijk die witte vlakte! Waaaw. En m'n mooie opbergappel komt eindelijk ook tot z'n recht.

Ondanks dat ik nog geen vakantie heb, geniet ik van alle mensen die dat wel hebben! Ik rijd sinds vorige week gewoon in één ruk door naar werk. In 37 minuten max ben ik op kantoor. Dat betekent minder verloren filetijd, meer tijd voor leuke dingen. Daar word ik heel blij van.

Een fijne nieuwe week voor iedereen!

Meer count your blessings vind je bij Anki van Zilverblauw! Zij begon met tellen van de mooie kleine en grote dingen van het leven.