count your blessings

Deze week werd ik blij van mijn tuinman en mijn lief die verstoppertje speelden. En van De Tumblies in premiere op Cinekid, misschien het leukste nieuwe programmaatje voor KRO Kindertijd. En van de mooie bos bloemen die ik van m'n lief kreeg. En van de zaterdag de hele dag thuis met z'n drietjes in pyama rondhangen. En van vandaag uitwaaien.

Fijne nieuwe week voor iedereen!

Kijk voor meer mooie dingen van het leven bij Anki van Zilverblauw! Zij begon met tellen.

vrijdag

ik woon in de grote stad, gezond en wel met de lekkerste en leukste man, het mooiste liefste zoontje, in een koophuis, met tuin voor en achter, auto voor de deur, ik ben afgestudeerd, heb nog een goeie baan, lieve vriendinnetjes en een heerlijke familie. En zelfs dan ja zelfs dan, zijn sommige dingen gewoon even sch*t. Dan is het fijn om zoveel moois achter de hand te hebben met een moeilijke moeder die (gelukkig... ~) geen behoefte meer aan je heeft sinds je zwanger was, een lieve schoonmama die overleed toen je zwanger was, een verrotte knie die je vroeger of later de zoveelste loer draait en een potentiele carrieremove die zich onverwachts 'waarschijnlijk' aandient. Maar misschien ook niet. Onzekerheid en onduidelijkheid. En de nacht die nog meedraait in je hoofd van weinig slapen, met een minimonster die tot vier uur 's nachts tegen je aan gekruld ligt te slapen omdat hij anders met geen mogelijkheid stil te krijgen was. M'n mooie liefste kindje, lekker in m'n armen tegen me aan, kon ik de rest daarbuiten soms maar even uit zetten.

confession part II

Mijn bloody eettafeltje. Daar is ie weer. Jullie krijgen de groeten van alles wat erop ligt. Inmiddels is (het meeste) weer opgeruimd. Ik kon het niet aanzien, die foto, onder het tikken van dit bericht. Wat een bijkomstigheid. Yeah! (Pretty Cool Katrien! Alleen daarom al voor moi: le bloggg;)

Op mijn eerdere tafelfoto's kreeg ik lieve, grappige en strenge tips. Ik werd in de maling genomen en ik kreeg het goede voorbeeld van een peuter en wat al niet meer. Dank daarvoor! Echter, u ziet het, ik ben onverbeterlijk. 

Ondertussen ga ik zometeen weer verder met het kwijlen boven interieursites, blogs en tijdschriften, waarin ik een overdosis aan opgeruimde mooi gestylde woonkamers ga opsnuiven. 

count your blessings

Ik werd blij van alle feestjes dit weekend. Sid werd elf. Morrison verzorgde de muzikale bijdrage. Ilori werd drie. Taart en een dansje. En daar tussendoor ook nog drie KRO premierefeestjes op Cinekid! Het allerleukste daarvan is de voorstelling zelf, in een zaal vol met kindjes horen hoe de reacties zijn, vinden ze het leuk, spannend, mooi. Daar gaat het uiteindelijk toch om.

Met vlag en wimpel door de publiekskeuring, gaat dat zien komende maanden op televisie: Picknick met Taart in KRO Kindertijd (en op Ketnet) en jeugddocumentaire 'Achter de Toren' in 'Zapp Echt Gebeurd'.

Het mooie is, komende week nog twee premierefeestjes met nog twee fantastische nieuwe series. Yeah. 

Fijne week voor iedereen!

Kijk voor meer blessings bij Anki van Zilverblauw! Zij begon met tellen. 

jeugdcement part II

Daar gaat ie dan. Mijn eerste telefoon. Bijgenaamd 'de fisherprice'. Ik nam 'm in tweeduizendeen, na toch een behoorlijke poos vol te hebben gehouden dat ik zo'n ding nooit zou willen. Overal bereikbaar zijn vond ik zwaar overschat. Al die asociale lui die te pas en te onpas liepen te bellen overal en nergens. Hele ruzies die je kon volgen in de tram, hele weekenden die minutieus werden doorgenomen in de trein. Tijdens mijn stage leek het me stiekem toch wel handig en vlak voordat ik begon had ik deze Sagem in the pocket. 

Mijn eerste avonturen in televisieland beleefde ik ermee. Mijn eerste smsje naar mijn lief stuurde ik met deze m*therf*cker. Ik weet nu nog dat ik door de aardkloot zakte van spanning toen ik op de verzendknop drukte. Niet wetende dat ik elf jaar later samen met hem een huis zou hebben gekocht,  in the place to be van de stad:) en op dit moment met hem op de bank zou zitten terwijl ons zoontje boven lekker ligt te slapen. Byebye sweet sagem.

PS. ik weet het, ik verdien geen milieuvriendelijkheidsprijs door 'm in de prullenbak te smijten. Ook had ik een goed doel kunnen steunen door mijn telefoon daar in te leveren. Maar het is mijn geestelijke gesteldheid versus de wereld. Als ik 'm nu niet weg weg doe, bedenk ik me straks weer en sta ik over vier jaar weer met my so called friend in mijn hand, te overwegen of ik 'm nu weg zal doen of niet. 

jeugdcement

weegt mij altijd zwaar. Ik denk graag terug aan vroeger. Niet dat toen alles fantastisch was.. Alhoewel;) Herinneringen en foto's, ik zoek ze graag op en ik sleep ze graag mee. Zondag nam ik afscheid van een pièce de résistance. Deze afgrijselijke vaas. Volgens mij in brug- of tweede klas zelf ontworpen en gefabriceerd. Hoog cijfer. Damn wat was ik trots. Het sentiment maakte dat ik met dit ding een aardbeving meemaakte, een scheiding, een op kamers gang, een eigen woninkje gang en jawel een samenwoon gang. Meer dan vijftien jaar sleep ik dit k*tding mee. Het is zwaar, een onding met kwetsbare uitsteeksels. Al vijftien jaar komt ie ongedeerd aan op zn volgende plek. Zondag was het klaar. Er moet geruimd. Ik ben zooizat. Hij is weg.

count your blessings

De week is alweer om. Gaat vanzelf. Ik werd blij van m'n forensenritje. Het was de dinsdag of maandagochtend .. die als sprookjesachtig de boeken in gaat. De zon straalde zo hard door de bomen, door elke opening tussen de takken, blaadjes en stammen door. Zo over de weg en sloot. En over de weilanden die nog bedekt waren met een wolkendekbedje. Tsja, dit vang je nooit op een telefoonfoto vanuit een rijdende auto. Maar het was prachtig.

Zaterdag genoot ik van het me weer wat lekkerder voelen. We kregen er afgelopen week namelijk achtereenvolgens alledrie van langs. Een dag buikpijn-misselijk-overgeven-lam en daarna bijkomen met naweeen. Op woensdag was ik aan de beurt maar ik had allemaal plannen...: opRUIMEN en ordenen. Het lijkt wel nesteldrang, ik heb zin om alles aan kant te hebben, ja zelfs zin in de afwas, alle overbodige zooi (... en rommel op de tafel ;) moet weg, alle mooie spulletjes de aandacht en al die DIY oplossingen voor problemen moeten uitgedokterd en uitgevoerd. Nu. Wat zeg ik, GiSter.

Okay, ik draaf meteen weer door. Woensdag kwam daar dus niks meer van maar zaterdag een klein slagje! Victorie. Wel zes vuilniszakken de deur uit vanaf de bovenverdieping. Ik heb ons huis gezuiverd van prehistorische lipsticks, aangebroken potten overjarige bodycream, drie paar oldskool laarzen... Auw. Mijn lief zwengelde m'n weggooi-motortje aan door rolmodel te zijn. Er is door hem nu zelfs een plankje leeg in de kast. Yeah!

Lekker bankhangen met z'n drieen voor de televisie. Daar hou ik ook van. En van mijn mannen die samen met een playmobil autootje spelen dat de kleine net van de grote man cadeau kreeg.

Een fijne week allemaal!

Check meer blessings bij Anki van Zilverblauw! Zij begon met tellen.